- Cierpliwie wysłuchaj tego, co chce Ci powiedzieć, reagując na treść jego komunikatu, a nie na fakt jąkania się.
- Nie mów do niego: „nie jąkaj się” – takimi uwagami zwiększasz jedynie jego zakłopotanie i frustrację.
- Jeśli dziecko podczas mówienia jest nadmiernie podniecone i napięte, zamiast komunikatu: „mów wolniej”, możesz powiedzieć mu: „spokojnie, mamy dużo czasu na rozmowę”.
- Nie każ dziecku mówić wolniej lub powtarzać, takie uwagi wkraczają
w spontaniczność mówienia, kierując uwagę na to, jak dziecko mówi, zamiast na to co mówi. - Nie mów za dziecko i nie odpowiadaj za nie na pytania. To zwiększa jego niepewność, powoduje zawstydzenie i trudności w sytuacjach, gdy będzie musiało coś powiedzieć samo.
- Nie podkreślaj faktu, że dziecko mówi płynnie – pomyśli, że tylko wtedy je kochamy (reaguj tak samo wtedy, gdy mówi płynnie i gdy się jąka).
- Pamiętaj, pełna płynność nie istnieje, zarówno dorośli, jak i dzieci wykazują niepłynności podczas różnych sytuacji.
- Zwolnij tempo mowy i posługuj się słownictwem dostosowanym do wieku
i możliwości poznawczych dziecka. Buduj krótkie komunikaty, pamiętając
o kontakcie wzrokowym i modulacji głosu oraz barwnej mimice. - Bądź świadomy tego, że dla dziecka jesteś wzorem do naśladowania – zwracaj uwagę na własny sposób mówienia.
- Jeżeli w mowie dziecka coś Cię niepokoi, nie komentuj tego przy nim, zgłoś się do terapeuty mowy.
Opracowanie: Magdalena Miałkowska