Interwencja kryzysowa jest rodzajem pierwszej pomocy psychologicznej mającej na celu udzielenie pomocy jednostkom i grupom , które chwilowo nie potrafią samodzielnie poradzić sobie z trudną sytuacją w jakiej się znalazły .
Podstawowymi celami interwencji kryzysowej jest:
– Złagodzenie objawów,
– Przywrócenie optymalnego poziomu funkcjonowania sprzed sytuacji kryzysowej,
– Zrozumienie, jakie nagłe zdarzenia przyczyniły się do zachwiania dotychczasowej równowagi osoby doświadczającej kryzysu,
– Identyfikacja zasobów oraz dostępnych źródeł wsparcia,
– Identyfikacja czynników leczących oraz działań dostępnych dla samego pokrzywdzonego lub jego najbliższego otoczenia.
Wydarzenia krytyczne w jakich podejmowana jest interwencja kryzysowa to:
– Sytuacje rodzinne – przemoc ze strony małżonka, nieplanowana ciąża, poważna choroba bliskiej osoby,
– Trudności ekonomiczne – utrata zatrudnienia, eksmisja, kradzież, duże koszty leczenia lub rehabilitacji, utrata środków finansowych z powodu uzależnień,
– Istotne wydarzenia życiowe – śmierć bliskiej osoby, menopauza, wyprowadzka dziecka z domu, trudności wychowawcze, ale także wydarzenia powszechnie uważane za radosne: śluby, narodziny dziecka, awanse, przejście na emeryturę.
Przykłady typowych reakcji dzieci w sytuacji kryzysu niezależnie od grupy wiekowej :
– Lęk przed tym, że kryzys obejmuje ich rodziny i sąsiedztwo,
– Utrata zainteresowania szkołą,
– Zachowania regresywne,
– Zakłócenia snu i koszmary nocne,
– Lęk przed tym, co może się kojarzyć z sytuacją kryzysową, na przykład odgłosy lecącego samolotu lub głośny hałas.
Typowe objawy reakcji kryzysowej to :
– Napięcie, niepokój, lęk, żal, smutek, złość,
– Wahania nastroju,
– Zaburzenia snu i łaknienia,
– Zawężone myślenie,
– Koncentracja na wydarzeniu kryzysowym,
– Liczne pytania egzystencjalne,
– Pogorszone funkcjonowania społeczne.
Opracowane na podstawie materiałów szkoleniowych ORE „ interwencja kryzysowa wobec dzieci i młodzieży” Katarzyna Ciszewska, Sandra Żyża